Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Περί σοσιαλφασισμού


Δεν μάχεται ένα κόμμα... ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ... δεν είναι κομματικοί αγώνες αλλά αγώνες για την περηφάνια ενός έθνους και για την αξιοπρέπεια των πολιτών του... όσοι ευελπιστούν για την αποτυχία είναι Ανθέλληνες!!!

Τάδε έφη Ζωή Κωνσταντοπούλου, στο λογαριασμό της στο facebook, και ενώ οι συγκεντρώσεις ‘εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας’ και αφηρημένης κυβερνητικής στήριξης χωρίς συγκεκριμένα αιτήματα συνεχίζονταν. Εξάλλου, στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης, ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς αναφέρθηκε σε κυβέρνηση ‘εθνικής σωτηρίας’, και έκανε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε μνημόνιο και δανειακή σύμβαση. ‘Το μνημόνιο ήταν μια καταστροφική επιλογή’, είπε. Φανταζόμαστε δεν ισχύει το ίδιο και για την δανειακή σύμβαση, τα χρήματα από την οποία πήγαν κατευθείαν στις τσέπες ευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών, ώστε να ξεφορτωθούν τα ομόλογα επί του δημόσιου χρέους. Το τελευταίο πέρασε σε οργανισμούς και κράτη μέλη της ΕΕ, και το πληρώνουν οι λαοί τους. Και το χρέος αυτό θα συνεχίσει να το πληρώνει ο ελληνικός λαός, όπως φαίνεται καθώς το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι αίτημα παράτασης της δανειακής σύμβασης.


Ανεξάρτητα από τα νέα μέτρα που θα έρθουν ως συνεπακόλουθο της παράτασης της δανειακής σύμβασης, το σίγουρο είναι ότι το χρέος πλέον δεν αμφισβητείται επ’ ουδενί από την ‘ανανεωτική αριστερά’. Ρεαλισμός πάνω απ’ όλα. Και πατριωτικό καθήκον, που πλέον επιβάλει να πληρώσουμε φόρους και να ρυθμίσουμε οφειλές, όπως επανέλαβε η αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών κα. Βαλαβάνη. Καθαρίσαμε με το ‘εθνοκτόνο μνημόνιο’, όπως είπε και ο κ. Παππάς (όχι ο Υπουργός αυτή τη φορά, αλλά ο άλλος Παππάς, της Χρυσής Αυγής), αλλά μας ξέφυγε η δανειακή σύμβαση.

Σε αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις, αυτό που δεν έχει καταφέρει να κρυφτεί είναι ο φασισμός της νέας μας σοσιαλδημοκρατίας. Οι Ευρωκομουνιστές μας κερδίζουν επάξια τον όρο Ευρωφασίστες, πλέον. Και ας ισχυρίζονται πως ό,τι κάνουν το κάνουν για να σώσουν τον τόπο από τη Χρυσή Αυγή, όπως είπε πρόσφατα ο κ. Βαρουφάκης. Η μόνη σωτηρία του τόπου από το φασισμό είναι η ταξική συνειδητοποίηση του εργαζόμενου λαού, της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και ο σχηματισμός της Λαϊκής Συμμαχίας. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να στήσει ανυπέρβλητα εμπόδια στη διαδικασία της ταξικής συνειδητοποίησης του λαού.

Παίζοντας με τις λέξεις. Κάνοντας ψεύτικους διαχωρισμούς μεταξύ μνημονίου και δανειακής σύμβασης. Πουλώντας ψεύτικες ελπίδες περί Ευρώπης των λαών και φιλολαϊκής λύσης εντός του ευρωενωσιακού πλαισίου. Συσκοτίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον ρόλο και τη λειτουργία της ΕΕ, ως μορφώματος που εξυπηρετεί τα μονοπώλια, και εγκλωβίζοντας τον λαό στον αντιλαϊκό ευρωμονόδρομο. Και πλέον, απροκάλυπτα, καλώντας τον λαό να ματώσει κι άλλο για την ‘εθνική του σωτηρία’. Να κάνει υπομονή. Να στηρίξει ήρεμα και αφηρημένα την ‘διαπραγμάτευση για την εθνική σωτηρία’. Λες και όλο το έθνος μαζί έχει υποφέρει ως τώρα και θα υποφέρει τα αποτελέσματα και αυτής της διαπραγμάτευσης. Λες και τα ψίχουλα που υπόσχεται για να αντιμετωπίσει την ακραία φτώχεια που λέει ‘ανθρωπιστική κρίση’ δε θα φέρουν ισοδύναμα μέτρα που θα φτωχοποιήσουν άλλες μερίδες του εργαζόμενου λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική δύναμη ενσωμάτωσης και ταξικής συνεργασίας. Είναι ένα πολύτιμο εργαλείο της αστικής τάξης σε αυτή την ιστορική συγκυρία. Και όσο πιο γρήγορα γίνει συνείδηση ο ρόλος των σοσιαλφασιστών του ΣΥΡΙΖΑ στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τόσο πιο αποτελεσματικά θα μπορέσουμε να εστιάσουμε στον αγώνα με αληθινό ταξικό προσανατολισμό, πέρα από αποπροσανατολιστικές ‘εθνικές’ κορώνες και φασιστικά καλέσματα.

Η δουλειά ‘από τα κάτω’ για να μην περάσει το κλίμα συμβιβασμού θέλει ‘μεγάλο στομάχι’ αλλά και καλό σχεδιασμό, όπως είπε και ο Γ. Πέρρος στη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ, που έγινε το περασμένο Σάββατο. Εκεί όπου κοινός τόπος ήταν ‘η ανάδειξη του καθήκοντος να μην περάσει στο κίνημα η λογική της αναμονής, να μη συμβιβαστεί με τη διαχείριση της φτώχειας και να μην ταυτιστεί με την προπαγάνδα της ‘εθνικής συνεννόησης’, πίσω από την οποία κυβέρνηση και εργοδοσία επιχειρούν να κρύψουν την ταξική πολιτική υπέρ του κεφαλαίου’. Εκεί όπου η ταξική πάλη αποτελεί προτεραιότητα και η σύνδεση των ‘μικρών’ με τα ‘μεγάλα’ προβλήματα προετοιμάζει τη μαγιά για τους αγώνες που έρχονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα ανώνυμα σχόλια δεν δημοσιεύονται. Δεν δημοσιεύονται σχόλια τα οποία θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στην δική μας αντίληψη διαλόγου. Δεν γίνεται αποδεκτός αντικομμουνιστικός, φασιστικός, ρατσιστικός οχετός, καθώς και σχόλια προβοκατόρικου χαρακτήρα κάθε είδους. Οι διαχειριστές θεωρούν δικαίωμά τους την διαγραφή ή μη δημοσίευση οποιουδήποτε σχολίου κατά την κρίση τους και χωρίς υποχρέωση περαιτέρω εξηγήσεων.